แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง ที่อยู่คู่คนไทยมาอย่างยาวนาน และเป็นแนวคิดที่สำคัญอย่างหนึ่งของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวองค์ปัจจุบัน เกี่ยวกับการทำ
เกษตรพอเพียง นั่นก็คือ หลักในการพัฒนาที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความไม่ประมาท โดยคำนึงถึงความพอประมาณ ความมีเหตุผล การสร้างภูมิคุ้มกันที่ดีในตัว ตลอดจนการใช้ความรู้คู่คุณธรรม เพื่อนำมาประกอบการวางแผน การตัดสินใจและการกระทำในทุกๆ สิ่ง โดยเฉพาะในเรื่องการทำงานเกษตรในประเทศเรา
ทั้งนี้แนวคิดด้าน
เกษตรพอเพียง ไม่ใช่เรื่องใหม่ เพราะตามหลักนิยามแล้วสามารถดัดแปลงนำมาใช้ได้ในทุกๆ ด้าน สำหรับด้านการทำเกษตรในปัจจุบันนั้น อาจมีหลากหลายรูปแบบขึ้นอยู่กับความเหมาะสมกับสภาพเศรษฐกิจเพียงพอ และสังคมในชุมชน แนวคิดการทำเกษตรแบบนี้ จึงเป็นที่มาของความพอดี ที่สามารถช่วยให้เกษตรกรในชุมชนนั้นอยู่รอด และมีชีวิตความเป็นอยู่ที่มั่นคงกว่าเดิมในแบบเพียงเท่าที่มี
ความมั่นคง ในความหมายก็ หมายความว่า ความยั่งยืน (sustainable) ของเกษตรกรในอาชีพเกษตร คือการที่มีพออยู่ พอกิน ที่เหลือก็เหลือเก็บก็ขาย จำหน่าย ซึ่งมีหลักการจัดการทฤษฎีเหล่านี้ มีแค่ 3 ขั้นตอนเท่านั้นคือ การพออยู่พอกิน ไม่อดอยาก ต่อมาจึงมีการรวมกลุ่มเพื่อช่วยเหลือซึ่งกันและกัน โดยสร้างเมื่อสร้างความพอเท่าที่มีในขั้นแรกได้ ก็จะทำให้เกิดความเข้มแข็งในแต่ละคนแต่ละครอบครัว จนเกิดกลุ่มกิจกรรมที่เข้มแข็งขึ้นมา ขั้นสุดท้ายก็จะเป็นการร่วมค้าขาย และสร้างเครือข่ายเศรษฐกิจชุมชน เพื่อเสริมสร้างการใช้ที่ดินทำกินแบบพอเท่าที่มี และแรงงานในครอบครัว ให้เกิดประโยชน์และมีประสิทธิภาพ มากยิ่งขึ้นไป ก็จะส่งผลให้เกษตรกรมีคุณภาพชีวิตและความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น
ในปัจจุบันนี้
เกษตรพอเพียง กับ การเป็นเกษตรกร ไม่ใช่แค่การปลูกผักปลูกหญ้าส่งขายไปวันๆ การทำเกษตรแบบเดิมหมดยุคไปแล้ว เมื่อโลกเปลี่ยนแปลงไป แต่เกษตรกรไม่ก้าวเดิน ย่อมหาทางรอดในความวุ่นวายในแบบวิถีเดิมๆ ได้ยากอีกต่อไป เมื่อความเปลี่ยนแปลงเข้ามา ระบบต่างๆ จึงต้องปรับเปลี่ยนแนวทางให้ดำเนินต่อไปได้ ให้ทันกับยุคสมัยใหม่ที่เพียงพอนั่นเอง
